Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

η χιονάτη


Τελευταία τρώω πολλές σοκολάτες. Επίσης, προτιμώ να κοιμάμαι νωρίς το πρωί. Φοβάμαι πως όσο μεγαλώνω ο θάνατος όλο και με πλησιάζει και οι άνθρωποι όλο και απομακρύνονται. Οπότε κι εγώ σταμάτησα να τους αναζητώ. Σταμάτησα κυρίως να βλέπω στα πρόσωπα τη φρεσκάδα της νιότης. Το βλέμμα το ακίνητο. Ξέρεις, υπάρχουν εκείνα που σε καρφώνουν. Με κάποιους φίλους τα βαφτίζουμε. Ονοματοδοτούνται. Αλλά δεν ταυτίζονται με τα πρόσωπα, ούτε με τ' αντικείμενα. Ξερνάω με κάθε εφαρμογή που ζητά ένα απελπισμένο γαμήσι. Θα σου πω ότι αυτοί μπορεί να τρώνε και περισσότερες σοκολάτες απ' ότι εγώ. Λες κι έτσι, θα γλυκάνεις τον πόνο σου. Τον πόνο τον γλυκαίνεις όσο τον τροφοδοτείς. Γίνεται μάστιγα. Σε τρώει. Κι ύστερα σε χωνεύει. Κι άντε να βρεις τον έρωτα. Υπάρχουν θηλυκά που μασάνε τη τροφή λες και στύβουν την ωραιοπάθεια σ' ένα σακατεμένο καθρέφτη. Σε λίγα λεπτά θα φτάσει η χιονάτη και το μύλο του Αδάμ να της σταθεί σαν αγκωνάρι. Κι όλο να την πνίγει γιατί κι ο θάνατος θα περισσεύει από τον έρωτα. Κάπως έτσι κυλάει η ζωή. Είναι αυτονόητη η συνείδηση, αλλά πιο κρύα τα χέρια. Ας πούμε πως τον έρωτα τον γαμάς. Αλλά δεν γαμιέται ο άτιμος.

23 Φεβρουαρίου 2018 | Ωρα: 1:55

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

χελώνες

Από τη δίνη της ηδονής κινούμαστε
κατευθείαν σε κρυστάλλινες επιφάνειες
για ν' αποδώσουμε την ειλικρίνεια των σωμάτων.
Ακόμα κι οι χελώνες*
γλιστράνε σ' αυτή τη δίνη παίζοντας χόκεϊ.

8 Φεβρουαρίου 2018

*Οι χελώνες είναι το υποσυνείδητο. Το πραγματικό σε χιαστί με το ονειρικό. Η ελπίδα του πράσινου, και η διαφυγή από τη χειμέρια νάρκη στην απελευθέρωση του καλοκαιρινής ονείρωξης. Στην πάλη, λοιπόν, της σταθερά αργής κίνησης με την παραδοξότητα του έρωτα. Πέφτουμε ξανά και ξανά. Πάλλοντας σε υγροτόπια.

Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

κατά τον δαίμονα

Αν πιστεύαμε σε εαυτό
θα πιστεύαμε Θεό
Κι αν πιστεύαμε Θεό
θα είχαμε θνητό

Κι από θνητό Θεό,
κι από Θεό Εαυτό
Κατά τον δαίμονα εν εξελίξει εαυτού
[τυφλό]

21 Νοέμβριος 2017

Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

στου Αυγούστου τη νύχτα

Στου Αυγούστου τη νύχτα ο Δεκέμβρης γεννά
μια νύχτα που μου έκρυβε στο πάτωμα
και είχα του καθρέφτη μου το θάμπωμα
προσκέφαλο για να θολώνει ό,τι περνά

Με έβλεπε μέσ' απ' τα μάτια η βροχή
κι ο δρόμος που είχε ανοίξει δε με κράταγε
μα κράταγε μ' απόχη που αγάπαγε
το σύννεφο σαν υλική παραδοχή

Κρυφά, καθώς ξεθώριαζε το πέρασμα
ανέβαινα τις σκάλες του ορόφου της
καρπούς από τα χέρια του συντρόφου της
μου ΄χαριζε ανυπάκουα το κέρασμα

Μα ο δρόμος που είχε ανοίξει θα μου φύλαγε
τον έρωτα καθώς φιλούσα μυστικά
με μυστικά ψιθύριζα σ' ορχηστρικά
τραγούδια στίχους με φωνή που μίλαγε

1 Αυγούστου 2014
7:40 μ.μ.

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

σπηλιά

Σε μια σπηλιά είχα κρυφτεί
και πλάι έπεφταν γκρεμοί
Κάποιο παράθυρο
στο ξύλο είχε στριμωχτεί
για την υπέρβαση
τ' ονείρου που μας ηρεμεί

Κρατώντας με έξω από το σώμα μου
η δίψα μου γινόταν στόμα μου

Σε μια σπηλιά ερημική
γιορτάζαν όλοι οι ειρηνικοί
Κάποιος σαν λάφυρο
στην πείνα του είχε αφεθεί
από τη διάβαση
καθώς περνά να ελεγχθεί

14 Σεπτεμβρίου 2014

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

πορτοκάλια

Ξεγύμνωνα τα πορτοκάλια,
όπως το σώμα στην αγάπη
κι οι φλούδες σαν τα παρακάλια
κουρνιάζανε την πλάτη

Ρίξε τα σπόρια
την κατάλληλη εποχή
να δεις τ’ αγόρια
που ξυπνούν στην ενοχή

Χυμοί και τόσο σαν το αίμα
από το χέρι που καρφώνει
κάποιος το είχε βάλει στέμμα
ανθρώπους να λυτρώνει

Σε μία χούφτα
κράτησα τα δάχτυλα
κρυμμένα που ‘χα
ματωμένα κι άφιλα

Ρίξε τα σπόρια
να φυτρώσουν σ’ άλλη γη
να δεις τ’ αγόρια
στην καρδιά που ‘χουν πληγή


21 Οκτωβρίου 2010




Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

δεν ήταν μέρα γιορτινή

Δεν ήταν μέρα γιορτινή
είχε χαράξει δάκρυα ο ουρανός
πώς να κρατήσεις τη στιγμή
όταν το πριν απ’ το μετά πάντα αλλάζει

Μου φώναζες «Θα μείνω άλλο ένα πρωί»
να δούμε πως γερνούν οι άνθρωποι μαζί»
Μα ήταν η μέρα σκοτεινή
κι αυτό από μόνο του τρομάζει

Δεν ήταν μέρα γιορτινή
είχε περάσει μες στα σύννεφα το φως
δεν έπαιζε ούτε μουσική
ουτ' η ζωή στο Λούνα Παρκ, αφού 'χε κλείσει

Μου φώναζες «Θα μείνω άλλο ένα πρωί..
Εδώ οι άνθρωποι διεκδικούν μαζί!»
Μα ήταν η μέρα σκοτεινή
πώς η καρδιά να συγχωρήσει;

Μου φώναζες: «Θα μείνω μέχρι τ' άλλο το πρωί»
κι ενώ έφευγα ορκιζόσουν στη δική μου επιστροφή
«οι άνθρωποι ξεχνούν τι πέρασαν μαζί
μα θα υπάρχει κάτι για να τους θυμίζει...»

Άνοιξη του '12

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

η μπαλάντα του δολοφόνου

Θα σε κρεμάσω
κι από τον τοίχο
το δρόμο σου θα βλέπω να περάσω
Θα δοκιμάσω
να σε πετύχω
κι ύστερα μες στον ύπνο θα ησυχάσω

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

τέτοια θλίψη στα τραγούδια

Θα 'ν' από τύχη
να γλιστρήσει το απόγευμα
στου περιθώριου το δίχτυ
Να μη σου τύχει
τέτοια θλίψη

το απόγευμα
Δεν πιάστηκα,
χαλάστηκα
που πια δε σου 'χω λείψει

Κι αν αποτύχει
να ζητήσει εξιτήριο
να σκάψει η καρδιά στα τείχη
Να μη σου τύχει

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

άνω πόλη

Μια ηλιαχτίδα φωτίζει στο μέτωπο σου,
όσο το μεσημέρι οι δυο μας περπατάμε
Άλλοτε ήθελες να παίζω στο λαιμό σου
κι άλλοτε τα πειρατικά να τραγουδάμε

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

κιβωτός

Τις Κυριακές η μάνα με ξυπνάει
το θυμιατό μυρίζει φρέσκο θηλασμό και μια ελπίδα
δεν ξέρω πότε εγώ σε ζήτησα ή αν ποτέ σε είδα
μα ένα σταυρό στο πέτο ο πατέρας μού φυλάει

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

jägermeister

Κάθε πρωί στο στόμα μου χαϊδεύω
κιβώτια από ανασφάλειες και δόγματα
ποιος άργησε να πάει στη δουλειά
ποιος ξέχασε να πάρει τα κλειδιά
ποιος άνοιξε το φως που δεν ανοίγω

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

σου χρώσταγα

Σου χρώσταγα ένα ραντεβού
ένα καφέ, ένα ταξίδι στη μεσόγειο
να βλέπεις όνειρα παντού
και ας μη φεύγαμε από το ισόγειο

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

επόμενη γενιά

Για δες ο χρόνος πως περνά
δεν έχω κάποιον να γερνά
Πλάι στην άμμο να ξεκουραστεί
όταν γυρνά απ’ την εκδρομή

Κι αν θες, πες μου τι ωφελεί
Δεν είχα αλήθεια πιο πολύ
Ζωές που πήρα και δε μ’ έχεις δει
που αφέθηκα εκτός απ’ το φιλί

Κι έχω αλλάξει αρκετά
κι ίσως να έχω και παιδιά
Έχω φιλέψει γειτονιές
σε μεσημέρια, σε γιορτές

Κι όσα φιλιά τα κράτησα παλιά
γεννήθηκαν σ’ επόμενη γενιά

Για δες, μεγάλωσαν κι αυτά

- όσα τα είχα εφεδρικά - 
Δίπλα μου μένουν και παρηγορούν
και νοσταλγούν που δεν μπορούν να βρουν


Κι αν θες, πες μου τι ωφελεί,
τι μένει από την αρχή
Κι οι δυο το ίδιο είχαμε αρνηθεί
να χτίσει ο φόβος πριν να γεννηθεί

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

έτσι, καμώθηκε ο Οκτώβριος

Έτσι, προβάλλεται ο Οκτώβριος.
Στη θάλασσα σημειώνοντας, αντί για πατρίδα,
στον ορίζοντα κάβους και γιαλούς.
Κι οι βάρκες χάνονταν κι επέστρεφαν.
Οι άνδρες ομολογούσαν μυστικά

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

οι πιστοί

Όσοι πιστοί δεν είδανε
ορόσημο φεγγάρι
ούτε στο μπλε του ν' αλυχτά
στο φως του να σταλάζει

Τότε, πιστοί δεν ήτανε
δεν είδαν το φεγγάρι
μόνο στη θάλασσα ανοιχτά
το κύμα να βουλιάζει

Αύγουστος 2015
#στων_άγιων_τα_νερά live #comingsoon 

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

το υλικό

Όπως κάθε υλικό κι ο χρόνος αναγράφεται στην πορεία του και εξελίσσεται με βάσει τα ανθρώπινα υποκοριστικά. Γελάει - δε γελάει, εξαντλεί και αναστρέφει τη λειτουργία του. Πικάντικος ως χρώμα - ανθρώπινη βαφή. Βάφεται και ξεβάφεται και δηλώνει την αναταραχή. «Έλα να παίξουμε». Σε προσκαλεί και τυχαία υποδουλώνεται κι εσύ μαζί του. Γιατί, αφού κάνεις την αρχή, γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα τελειώσει. Οι σταθερές του αποχρώσεις συμβιβάζονται στο πεδίο του Σεπτεμβριανού μήνα. Πόσα θα κερδίζαμε, αν οι μήνες είχαν γραφτεί για 30 μέρες;

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

έρωτα μιας άλλης Αντιγόνης

ΕΡΩΤΑ
Που βασιλιάδες και θνητούς στο ίδιο στρέμμα τους κοιμίζεις
Και λογαριάζεις κάθε απανεμιά
και συγκαταλέγεις τη δόξα και τη φήμη
Και δυνατός και ανδρείος τους άνδρες τους λυγίζεις
Αγόρια να παίρνουν το χορό
και τα κορίτσια, όπως γυμνά αγκαλιάζοντας το χρόνο να φιμώνεις
Και άλλοτε σωπαίνεις

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

τα μνημεία

Λησμονημένα κι άχραντα τα σπίτια
που στον τόπο τους κατοίκησαν αλλόθρησκοι
Γεμάτα απο μνημεία, επιζώντες σταυροφόροι
εξ ορισμού χυμένα ονόματα
σε σκλάβους χωρισμένα

22 Αυγούστου 2016

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2016

μαύρο νερό (νανούρισμα) - ματωμένος γάμος

Μαύρο το νερό και τ' άλογο γλιστρά.
Κάτω απ' το γεφύρι ο χρόνος τραγουδά
Γέρνουν οι φωνές: "που πήγε το μικρό;"
Θέρισε ο καημός στον άγριο καιρό!
Ποιο απ' τα παιδιά μας θέλει το νερό;

Κυριακή 14 Αυγούστου 2016

αντίκρισμα

Όπως τα κύματα
που διώξαν κάποια μηχανήματα
για να ξεπλύνουν τον υγρότοπο
Έτσι, κι εγώ κολύμπησα
μες στο φθαρμένο σου το λίκνισμα
κι απέτρεψα ένα κόσμο αλλόκοτο
2010

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

προσκέφαλο

Προσκέφαλο το σύννεφο
στον κύκλο του ουρανού
κοιμάσαι και γυρνάς
Νερό τρεχούμενο κι ακοίμητο
από τον ύπνο με ξυπνάς

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

ο φάρος της οδού χαλκέων

Κάποιο φωτάκι στα μισά ν' αργοσβήνει
λες και το χάλασε στο χιόνι ο χειμώνας
σε μια αλληγορία ο φόβος με αφήνει
κι αν σ' αγαπούσα έχει περάσει κι ο αιώνας

Κάθε μου νιότη να περνά
στα λιγοστά της τα φανάρια
Εκείνο που φωτίζει
μου γράφει ακόμα

Κι όπως γυρνώ απ΄ της στιγμής
των άλογων τα χαλινάρια
τ' αμάξια τους φροντίζει 
ένα άλλο σώμα

Φωτάκι εδώ, φωτάκι εκεί
στα χρώματα ο ήχος να χτυπάει
Φωτάκι εδώ, φωτάκι εκεί
στον ίδιο προορισμό η αγάπη πάει

Κάποιο φωτάκι της οδού που μεγαλώνει
άνθρωποι παίρνουν το μετρό  της λεωφόρου
μες στις παλάμες τους η μέρα με οθόνη
να γράφεται στο κύμα κάποιου ιστιοφόρου

Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

τελευταίος εγώ

Τα βιβλία σου ρίχνω
τις φωτιές τους να βλέπεις.
Πόσο ακόμα να δείχνω
τελευταίος εγώ; 

το σύνορο

Το σύνορο του ανθρώπου,
το εγώ του.
Δεν κοίταζε πιο πέρα απ΄τ' όριο του.
Πάντοτε έτρεμε μες στο εγώ του
το σύνορο του ανθρώπου,
το εγώ του.

από τον κύκλο στίχων: «Οι Πιστοί»,
Αύγουστος ΄15

βολ_1_σάμμερ

Όσοι αναγνωρίζουν το καλοκαίρι,
συμπονούν και τη μελαγχολία του.

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

δυο κουπιά

Στη βάρκα μου είχα δυο κουπιά
δεμένα στα αριστερά.
Είχα κι ένα δοκάρι.
Τα δίχτυα τα ‘πιανε η στεριά
στη λεωφόρο του ψαρά
που ‘χε κι ένα φουλάρι.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

ας είναι ύμνος

Ας είναι ύμνος του καλοκαιριού
και σάλπα έξω απ΄ τα νερά
σε βάφτισα στου ήλιου τις κλωστές
να θηλυκώνεις τη στεριά
στεριά, στεριά και λησμονείς
το δερματόχτιστο φιλί

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

η μεσοτοιχία

Για να φιλέψεις τους Πιλάτες
έχτισε ο χρόνος μια μεσοτοιχία
Απ´ τη μεριά μας οι εργάτες
κι απ´ τη γωνιά τους στέρεο ηχεία

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Θοδωρής Βουτσικάκης - Ο γάμος (Χ. Γκατζόφλιας - Λ. Αντωνιάδης)

Το δεύτερο τραγούδι "Ο γάμος" με ερμηνευτή το Θοδωρή Βουτσικάκη
των Χάρη Γκατζόφλια και Λάζαρου Αντωνιάδη 
από το βιβλίο cd "Στων Άγιων τα νερά".

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος.



Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Πάνος Ζώης - Η αυλή (Χ. Γκατζόφλιας - Λ. Αντωνιάδης) - Official Audio Re...

Το πρώτο τραγούδι "Η Αυλή", 
από το βιβλίο cd "Στων Άγιων τα νερά",
με ερμηνευτή τον Πάνο Ζώη, κυκλοφορεί επίσημα από την 1η Μαΐου.

Το βιβλίο cd θα κυκλοφορήσει στα μέσα Μαΐου
από τις Εκδόσεις Μετρονόμος.

Artwork - Φωτογράφηση: Ζαχαρίας - Ραφαήλ Σεφερίδης (Zack Sef Photography)

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

τα παιδιά

μα τι αλλόκοτα παιδιά
υποταγμένα και γυμνά
πόσα απ' αυτά στη γειτονιά
θα βρουν ακόμη μια θηλιά
για μένα

31 γενάρη του '11

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

οι κατακτητές

Και γράμμα - γράμμα έφτανε
στην άκρη της πλευράς
όλα τα γράμματα μια συλλογή
για να θυμάμαι

γενάρης του ΄16

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

τα μεσημέρια

Τα μεσημέρια μάς ϕυλάνε μια μελαγχολία
όπως στριμώχνονται τα έπιπλα με θράσος
καθίσματα απ' οξιά, απόλυτα απαλά και λεία
δε μοιάζουν με τα δέντρα που άϕησαν στο δάσος