Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

το πρώτο γέννημα


αχ, ρε άνθρωπε
από το πρώτο γέννημα
σε σένα πάντα έδινα

αχ, ρε άνθρωπε
σε φόρεσα σαν ένδυμα
κι έγινα ό,τι έγινα

από "βολ.ΙΙ" φθινόπωρο '13

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

σοφά λόγια του γέροντος Αμφιλοχίου Μακρή

«Εκείνον που μας πληγώνει και μας κάνει να πονάμε οφείλουμε να τον αγαπάμε διπλά.
Όπως εξυπηρετείς τον πρώτο, έτσι πρέπει να βοηθάς τον δεύτερο, τον τρίτο και τον τελευταίο.
Δεν είναι τα φτερά που μπορούν να υψώσουν τον άνθρωπο πάνω από τη γη, η καθαρότητα και η απλότητα της καρδιάς.
Πρέπει να είσαι απλός στις πράξεις σου και καθαρός στη σκέψη και στα αισθήματά σου.
Με την καθαρή καρδιά θα αναζητάς το Θεό, με την απλότητα θα τον βρίσκεις και θα τον χαίρεσαι.
Η καθαρή καρδιά περνάει εύκολα τις πύλες του ουρανού»
Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Και καλή Σαρακοστή!

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

ασταμάτητα.

Των ανθρώπων οι σκιές
μεγαλώνουν στο πέρασμα
κάθε ανυπότακτης φυγής.
Τα πάντα γύρω τους
χρωματίζονται σε κάθε εκδοχή 
που τρομάζει το πέρασμα τους.

Μια νύχτα θέλει για να μπορέσει
να υποταχθεί το σώμα σε μένα.
Τίποτα δεν διαρκεί παραπάνω
από μια στιγμή του μυαλού μου.

Η ένταση των σφυγμών στα χέρια μου 
τρεμοπαίζει με την ήττα 
της κάθε απροσδόκητης φαντασίας.

Δυο λιοντάρια
και δυο ελικόπτερα
προλαβαίνουν να σωθούν από τη νύχτα.

Κάθε τόσο τριγυρίζω χαμένος
και ανυπόστατος στο γύρισμα σου.
Κάθε τόσο αμφιβάλλω για σένα.
Πάντα σε πίστευα όμως καρδιά μου.

από "βολ.ΙΙ" φθινόπωρο '13

τρία χρόνια. αυτόματα.

Το αίσθημα του ανικανοποίητου ίσως να σε φέρνει μπροστά στην ματαιότητα των πραγμάτων.

Γι' αυτό σου λέω, θα 'ρθει μια μέρα που θα ξαναγεμίσω το μυαλό μου με καπνό για να θολώνει τα τζάμια μου γρηγορότερα κι απ' όταν μπαίνω σε χειμώνα.

Τα λεωφορεία να 'ναι πλαστικά και οι θαμώνες τους θα ηρεμούν σαν άγρια θηρία που κάποιος θηριοδαμαστής ανέλαβε την προσωπικότητα τους.

Θα με ρωτάς το αγαπημένο μου χρώμα
κι εγώ θα σου δείχνω τη θάλασσα όπως περνάει ένας κυνηγός μέσα από τα μακριά και χρυσοδεμένα δέντρα.

Θα με ρωτάς, που πήγε ο έρωτας
κι εγώ θα σου απαντώ, αν μου φέρε καρδιά μέσα σε μαύρο κουτί.

θα με ρωτάς γενικά κι αόριστα τι είναι ο άνθρωπος,
κι εγώ θα κλείνω τα μάτια ρουφώντας ό,τι είχε απομείνει από την προηγούμενη στάση του λεωφορείου.

Κάπως έτσι θα γινόμαστε ένα κι εσύ αλλώκοτη στο πέρασμα του,
πάντα θα με ρωτάς
για να βρίσκω χρόνο να περνάω μαζί σου.

από βολ.ΙΙ
φθινόπωρο '13