Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

πορτοκάλια

Ξεγύμνωνα τα πορτοκάλια,
όπως το σώμα στην αγάπη
κι οι φλούδες σαν τα παρακάλια
κουρνιάζανε την πλάτη

Ρίξε τα σπόρια
την κατάλληλη εποχή
να δεις τ’ αγόρια
που ξυπνούν στην ενοχή

Χυμοί και τόσο σαν το αίμα
από το χέρι που καρφώνει
κάποιος το είχε βάλει στέμμα
ανθρώπους να λυτρώνει

Σε μία χούφτα
κράτησα τα δάχτυλα
κρυμμένα που ‘χα
ματωμένα κι άφιλα

Ρίξε τα σπόρια
να φυτρώσουν σ’ άλλη γη
να δεις τ’ αγόρια
στην καρδιά που ‘χουν πληγή


21 Οκτωβρίου 2010




Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

δεν ήταν μέρα γιορτινή

Δεν ήταν μέρα γιορτινή
είχε χαράξει δάκρυα ο ουρανός
πώς να κρατήσεις τη στιγμή
όταν το πριν απ’ το μετά πάντα αλλάζει

Μου φώναζες «Θα μείνω άλλο ένα πρωί»
να δούμε πως γερνούν οι άνθρωποι μαζί»
Μα ήταν η μέρα σκοτεινή
κι αυτό από μόνο του τρομάζει

Δεν ήταν μέρα γιορτινή
είχε περάσει μες στα σύννεφα το φως
δεν έπαιζε ούτε μουσική
ουτ' η ζωή στο Λούνα Παρκ, αφού 'χε κλείσει

Μου φώναζες «Θα μείνω άλλο ένα πρωί..
Εδώ οι άνθρωποι διεκδικούν μαζί!»
Μα ήταν η μέρα σκοτεινή
πώς η καρδιά να συγχωρήσει;

Μου φώναζες: «Θα μείνω μέχρι τ' άλλο το πρωί»
κι ενώ έφευγα ορκιζόσουν στη δική μου επιστροφή
«οι άνθρωποι ξεχνούν τι πέρασαν μαζί
μα θα υπάρχει κάτι για να τους θυμίζει...»

Άνοιξη του '12

Τρίτη 13 Ιουνίου 2017

η μπαλάντα του δολοφόνου

Θα σε κρεμάσω
κι από τον τοίχο
το δρόμο σου θα βλέπω να περάσω
Θα δοκιμάσω
να σε πετύχω
κι ύστερα μες στον ύπνο θα ησυχάσω