Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Ανάμεσα στο παρόν και στο μέλλον

Αν μ' αφήσεις, 
ίσως να θυμηθώ 
την πρώτη σου εικόνα, 
το πρώτο σου γέλιο, 
την πρώτη σου μυρωδιά, 
την πρώτη σου ανάσα, 
το πρώτο σου άγγιγμα, 
το πρώτο σου φιλί.. 
Φιλιά, 
πολλά φιλιά στο χρόνο γεμάτα σημάδια 
αφημένα πάνω σ' ένα κορμί με τραύματα. 
Δεν θα αναφερθώ ποτέ σ' αυτά, 
ποιο το νόημα; 
Αξία δίνει το παρόν και το μέλλον σου είχα πει 
κι εσύ κούνησες καταφατικά το κεφάλι μ' ένα κρυφό χαμόγελο, 
πίσω από δυο  μάτια λαμπερά 
που ερωτεύτηκα κι αγάπησα.

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Πατάω γερά ή παραπατάω με βήμα σταθερό;

Το ξυπνητήρι με ξυπνάει κι η ώρα δείχνει 6. Θα μπορούσα να ξυπνήσω, όμως το όνειρο φαίνεται πιο γλυκό από την ίδια την καθημερινότητα. Ζήτησα παράταση και γυρνάω από την άλλη, ποιος ξέρει μπορεί σε μια ώρα κάτι ν' αλλάξει.
Περιμένω πως και πως ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα, μια φωνή τόσο γνώριμη. Η εικόνα σου καρφωμένη στο μυαλό σαν ένα μαχαίρι που καρφώθηκε γερά στο χώμα...
Ακόμα μπορώ να μετράω αντίστροφα, δεν έχω χάσει το χρόνο, τα λεπτά. Δε θέλω να γυρίσω σ' όλα εκείνα τα αδιάφορα..Μόνο σε σένα.. Εσύ τολμάς κι εγώ έχω αγκαλιάσει ένα χέρι.. Το χέρι σου..

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Όνειρο ΙΙ

  Ένα παιχνίδι για δυο, εσύ κι εγώ,  ο λόγος μας είναι το πεδίο στο οποίο θα παλέψουμε να βρούμε τον άλλο εαυτό που κρύβουμε.

  Η σιγουριά μπορεί να είναι η μόνη λύση, τόσο ιδανική σχέση, τόσα απόλυτα λόγια, τόσο αξεπέραστη αδυναμία κι όμως εγώ για σένα τολμάω, εσύ για μένα δίνεσαι, εμείς οι δυο προχωράμε...

  Δε ξέρω τι αγκυλώνει το σώμα μου, τι παγώνει τη σκέψη μου,  ίσως η δημιουργία ενός νέου συναισθήματος, μιας νέας αγάπης,  μιας αγάπης που δεν ξεπερνάει τα όρια του λογικού, αλλά ζει μέσα στα πλαίσια ενός ονείρου.

Ένα όνειρο απλό, καθημερινό, σεξουαλικό, μαχητικό, τρομακτικό...

  Πόσο μπορεί να διαρκέσει κι εσύ μετά απ' αυτό να δώσεις τη λύση που απαγορεύει το σώμα σου, 
η στενόμυαλη κρίση σου, ο απλησίαστος κόσμος σου.


  Χρόνια γύρευα μέσα μου τη σκουριά, αλλά πια έχει γυαλίσει.. 
  
  Το ασημένιο μου τόξο έχει καθαριστεί, το χρυσό μου μαχαίρι έχει θαφτεί και πάλι έρχεσαι εσύ,  πίσω από ένα βράχο κρυμμένος. 
  
  Ποιος είσαι εσύ; σε ρωτάω. Μου απαντάς ο έρωτας. 
  
  Ποιος είσαι εσύ; ξαναρωτάω, μου απαντάς ο νέος δρόμος..
  
  Ποιος δρόμος; Ο δρόμος της καρδιάς που είχες χάσει τα ίχνη του. 
  
 Είμαι ο χάρτης που θα σε καθοδηγήσει να βρεις το νέο σου εαυτό..