Δεν έχω καλή μνήμη, γι' αυτό και δεν θυμάμαι πολλά πράγματα απ' τη ζωή μου κι απ' τις στιγμές που έχω ζήσει είτε ευχάριστες είναι αυτές, είτε δυσάρεστες.
Κάποτε, μου έδωσε μια σοφή γυναίκα την απάντηση που ίσως ηθελημένα να την είχα αποβάλλει, «άμυνα».
Κι έτσι ήρθαν τα χαρτάκια, τα μπλογκς, οι φωτογραφίες. Ευτυχώς, δηλαδή που υπάρχουν κι αυτές και καταγράφουν για πάντα τη στιγμή.
Τις χαρίζεις, τις μοιράζεσαι, τις κρύβεις.
Εκεί ήθελα να καταλήξω. Να μένουν στα βιβλία χωμένες, γιατί μόνο εκεί μπορούν να πάρουν πια ζωή. Μείνανε στάσιμες, βλέπεις, οι επόμενες στιγμές.
