Τρίτη 7 Απριλίου 2015

t?οπιο_

Από σαρκίο σκαλιστό
μες στου νου την ολέθρια καταδίκη
τόσο αχνιστά που σκορπάει ο άνεμος

σε αχινού άνυδρου σπιτιού
και βολεμένου

Έχω στα μάτια μου το πρίσμα μιας ολόλευκης κατοικίας
μιας Ανί-πότης πνοής·
στοχευμένη ράτσα

Τα σκυλιά που ορμούν δεν σαλεύουν
σαλεύει μόνο το δάγκωμα του ήχου τους
σκέψη σαν ορισμός
μιας μεσόκοπης γυναίκας

Τόσο άνανδρα
τόσο απόλυτα σκεπαστή αυτή η κουβέρτα
κι ο χειμώνας χειμαρρώδης
ατελείωτος

Σπλάχνο εμβρύου μιας Μόνα Λίζα
στο στόμα που δε γέλασε ποτέ

Έμβρυο μιας μόνης Λίζα
στο στόμα που δεν σφράγισε